W oficjalnych źródłach pierwszy kontakt z tym rogatym dinozaurem nastąpił w 1880 roku. Jego szczątki zostały odkryte na równinach, które są usytuowane na wschód od Rocky Mountains. Znaleziono tam parę rogów nadoczodołowych. Następne odkrywane szczątki uświadomiły poszukiwaczy, że mają do czynienia z największym roślinożernym rogaczem, który należy do grupy ceratopsów. Jego wagę oraz wielkość można porównać do dzisiejszego słonia, a jego czaszka jest porównywalna do długości dorosłego człowieka.
Jego czaszka charakteryzuje się dużą kostną kryzą, która była umiejscowiona z tyłu. Nad oczodołami miał bardzo długie kostne rogi oraz posiadał jeden mniejszy nad otworem nosowym. Jego pysk był skonstruowany w kształcie dziobu.
Triceratopsowi przypadł „zaszczyt” bycia jednym z ostatnich, licznie występującym rogatym dinozaurem. Jego naturalnym środowiskiem były gęste lasy, charakteryzujące się chłodnym i suchym powietrzem. Prawdopodobnie odżywiały się wyłącznie nisko rosnącą roślinnością, choć bywają śmiałe tezy, że użytkowały swoje rogi, aby zniżać nieco wyższe gałęzie i pyskiem rozrywać z nich fragmenty. Do rozgryzania zerwanych pędów służyły im liczne zęby policzkowe, które działały jak tarka.
Możliwe, że jako zwierzęta stadne rywalizowały o przywództwo w stadzie i samce między sobą wojowały na rogi i tarcze. Wygrywał ten, który wytrzymał ciągłe sczepianie się rogami i przepychanie na boki. Brak wypełnienia w czaszce zapewniało funkcję amortyzacyjną w trakcie wstrząsów, ochraniając przy tym mózg. Bardzo dużo odnalezionych czaszek nosi właśnie znamiona walk w postaci zagojonych uszkodzeń. Na pewno do wielu walk nie dochodziło, gdy samiec na widok walorów prezentowanych przez dominującego triceratopsa odpuszczał walkę, dając za wygraną.
Naukowcy po licznych badaniach czaszki doszli do wniosku, że ceratopsy były bardziej szybsze i zwinniejsze niż stegozaury, lecz ustępowały ornitopodom i teropodom. Rozmiar jamy mózgowej i jej kształt sugeruje, że miały słabiej rozwinięte zmysły.
Zmiany w klasyfikacji triceratopsa
Coraz większe ilość wykopywanych rogatych dinozaurów i ich zmienność cech sugerowało, aż 16 gatunków!. Na szczęście późniejsze badania wyjaśniły nietypową sytuację i uczyniono z nich jeden gatunek. Część naukowców upiera się nadal w celu wyróżnienia 2-3 odrębnych odmian triceratopsów.
Zwierzę przypominające rogatego dinozaura
Triceratops nie posiada w dzisiejszym świecie swojego 100% odwzorowania, lecz jak na „upartego” mamy przyrównać jego wygląd to na pewno będzie nim nosorożec. Ciało nosorożca opiera się na masywnych kończynach. Ten szybki ssak posiada jedynie jeden róg, ale ułożenie stóp ma zbliżone do opisywanego tutaj gada.
Dinozaur z trzema rogami jeszcze parę lat temu znany był z około 50 kompletnie oraz fragmentarycznymi czaszek. Niestety nie udało się znaleźć całego kompletnego szkieletu rogatego stworzenia.
